Xander 
-Sportcoach trainer-
Plezier in sporten zonder prestatie

Mijn visie

Ik sta voor sporten zonder prestatie, al kan het beginnen met sporten al een hele prestatie zijn.

Ik vind dat sporten vooral fun moet zijn. Als je plezier hebt in sporten, dan ga je vanzelf wat meer geven.

Wil je dat niet? Niets hoeft als je maar lekker mee doet 😉

 

Niet laatst gekozen, ik bleef over.
Vanuit mijn eigen jeugd weet ik wat voor een drempel het kan zijn om te gaan sporten. Door mijn overgewicht in mijn jonge jaren was de gymles op school het meeste vreselijke wat er voor mij was. Ik was niet goed in sport, het maakte niet uit welke sport het was. Wanneer er groepen gemaakt moesten worden was ik altijd de laatste die gekozen werd. Althans, gekozen… ik bleef over…

​

Toen ik ongeveer 22 jaar was had ik al diverse sportscholen bezocht maar fitness was totaal niet mijn ding, ik voelde mij daar niet op mijn gemak. Uiteindelijk kwam ik in aanraking met groepsfitness (bodyshape), wat een verschil was dat! In een groep staan met enthousiaste deelnemers en een nog meer gemotiveerde instructrice. Ik stond niet letterlijk in de groep maar ergens achteraan. In het begin was ik erg stuntelig met de diverse pasjes, had ik net door hoe de V-stap moest, was er al een Grapevine ingezet en bewoog ineens de hele groep een kant op en ik bewoog niet mee. Daarbij ook mijn ritme gevoel niet te vergeten! (Of eerder gebrek er in.)

Ik werd gezien door de instructrice (misschien ook omdat ik de enige man was in de les en niet mee kon komen). Dit maakte voor mij wel het verschil! Vele malen beter dan fitness, nu was er iemand die mij aanmoedigde, wist te motiveren en enthousiasme over te brengen op de groep.

​

Dit is mijn ding!
In de weken daarna werd ik beter in de pasjes, oefeningen en ritme. Sporten is ineens leuk! Ik viel af en voelde mij lekkerder in mijn lichaam. Mijn enthousiasme voor sporten bleef niet onopgemerkt, de eigenaresse van de sportschool zag potentie in mij en vroeg of ik wilde gaan les geven. Zo maar voor de groep staan zonder enige opleiding voelde voor mij niet goed. Ik ben toen de basisopleiding groepslesinstructeur gaan volgen bij het UvA universitair sportcentrum. Tijdens deze opleiding heb ik erg veel geleerd over lesgeven.

​

Deelnemers?
Ik denk herkenbaar voor vele instructeurs, zeker als je freestyle gaf of geeft, in het begin is het allemaal zo onwennig en spannend. Ik zat in mijn bubbel, op de muziek letten, choreografie onthouden en aanleren, queing. Zoveel dingen waar je allemaal op moet letten tijdens het lesgeven zodat je geen tijd leek te hebben om aan de deelnemers te denken of ze niet zag.
Iedereen die naar je kijkt omdat je nu de instructeur bent, iets dat totaal buiten mijn comfortzone lag.

Ik was altijd diegene die wegdook voor sporten en helemaal niet op de voorgrond wilde staan.
Hoe vaker ik voor de groep stond hoe meer alles eigen werd en ik alle aandacht kon hebben voor de groep.

   

Iedereen aandacht
In mijn lessen heb ik nu aandacht voor iedereen, of je nu voor- of liever helemaal achteraan staat, slank of wat voller bent, het maakt mij niet uit! Ik weet hoe hoog die drempel kan zijn, zeker als je niet blij bent met je eigen lichaam. Voor mij is het belangrijk dat ik iedereen bij hun naam kunnen aanspreken tijdens de les, een stukje persoonlijkheid.
Als een man in mijn BRN les komt vind ik dat altijd super knap dat hij mee wil gaan doen, het is toch wel een les met meer choreografie. Veel meer dan één van de andere lessen die ik geef zoals bijvoorbeeld bodyshape of de gladiator workout. Ik moedig ze altijd aan om het zeker vijf keer te blijven doen, zo kan je lichaam de choreografie leren.